Dit jaar is het spannend wie de traditionele simultaan na de algemene ledenvergadering gaat geven. We hebben namelijk een tweetal die clubkampioen zijn geworden: Emile Hoogterp en Bert van Drongelen. Na onderling overleg gaat Bert de kloksimultaan dit jaar doen. Ik heb geen idee hoe ze tot dit besluit zijn gekomen: tossen of iets soortgelijks of dat degene met de meeste ambitie speelt, of juist degene met de minste ambitie niet. Dat zal altijd onduidelijk blijven .
Bert mag het opnemen tegen 17 clubgenoten, en daarbij zit een groot deel van de medespelers in het eerste team. Hij krijgt voor elke partij ruim een uur teerwijl zijn tegenstanders het met 20 minuten moeten doen.
Zoals Bert betaamd zet hij alle partijen op de hem karakteriserende wijze op: vlijmscherp en niet bang om iets te gambiteren. In de opening overdondert hij een tweetal schakers hiermee.
De rest komt de opening door, en omdat op veel borden een complexe stelling staat duren de rondjes van Bert lang. Dat is het lot van een simultaanschaker die langs alle borden moet, verrukkelijke stellingen ziet en telkens moet kiezen hoeveel tijd aan de mooie stelling gaat besteden.
Hij mist op enkele borden daardoor de beste voortzetting waardoor hij in minder gunstige varianten terecht komt. Dat betekent dat hij tot half twaalf een serie nullen moet slikken ten gevolge van mislukte openingsexperimenten en uitkomsten daarvan.
In de tijdnood wint hij enkele partijen maar gaat op enkele borden ook door zijn vlag, ook in betere stellingen….
Uiteindelijk bereikt Bert een score van iets minder dan 50%. En dat is een prima score, zeker gezien zijn compromisloze aanpak.
KS
Meer fotos Klik hier